Okul Reformunda Başarıyı Ne Sağlar: Dönüşümün İç Yüzü

Giriş

Bu çalışma, düşük performans gösteren okullarda, okul reformlarının nasıl başarıya ulaşabileceğini incelemektedir. Özellikle, Amerika Birleşik Devletleri’nde başlatılan 2009 tarihli American Recovery and Reinvestment Act (ARRA) yasası ile birlikte okul reformları, eğitim politikalarının önemli bir parçası hâline gelmiştir. Çalışma, bu reform girişimlerinin sonuçlarını ve hangi mekanizmalar aracılığıyla başarıya ulaştığını anlamayı amaçlamaktadır. Mevcut reform literatürü, okul dönüşümlerinin sürdürülebilir başarıya ulaşması için bütüncül bir çerçeve sunmakta yetersiz kalmaktadır. Bu bağlamda, araştırma, mevcut boşlukları doldurmayı ve Bryk ve arkadaşlarının etkili okullar için geliştirdiği beş temel destek ile Desimone’nin politika öznitelikleri teorisini birleştirerek yeni bir entegre çerçeve sunmayı amaçlamaktadır.

Amaç

Bu araştırmanın temel amacı, okulların iyileştirilmesinde kullanılan dönüşüm modellerinin uygulanma süreçleri ile akademik başarı arasındaki ilişkileri araştırmak ve reform modellerinin başarısına etki eden faktörleri incelemek için entegre bir çerçeve önermektir. Bu çerçeve, reformun ana bileşenlerinin yanı sıra uygulama stratejilerini inceleyerek eğitimde hangi uygulamaların işe yaradığını ve nasıl başarı sağlandığını açıklamaya yönelik bir rehber niteliği taşımaktadır.

Yöntem

Çalışma, Philadelphia Okul Bölgesi’ndeki okul dönüşüm modelleri üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırma kapsamında karma yöntemler (mixed methods) kullanılmıştır:

• Nicel Yöntemler: Okul başarı verileri, öğretmen anketleri ve istatistiksel analizler yapılmıştır. Bu analizler, öğrenci başarı seviyeleri ile okul reform modelleri arasındaki ilişkileri incelemek amacıyla regresyon modelleri kullanılarak gerçekleştirilmiştir.
• Nitel Yöntemler: Müdürler ve öğretmenlerle yapılan yarı yapılandırılmış görüşmelerden elde edilen veriler analiz edilerek, bu dönüşüm modellerinin uygulama süreçleri ve okul başarıları üzerindeki etkileri değerlendirilmiştir.

Çalışmada, dönüşüm modeli uygulayan okullar ile geleneksel okullar karşılaştırılmış ve her iki grup arasındaki başarı farkları incelenmiştir.

Temel Bulgular

1. Spesifiklik ve Başarı İlişkisi: Okul reform modellerinde kullanılan spesifik uygulamalar, öğretmenlerin rehberliğinde daha yüksek başarı sağlamıştır. Özellikle “Mastery” modeli, öğrenci başarısında önemli artışlar sağlamış ve en yüksek performansı gösteren model olarak öne çıkmıştır.
2. Yetki ve Kaynaklara Erişim: Okul müdürlerinin otorite sahibi olması ve öğretmenlerin ihtiyaç duydukları kaynaklara erişiminin sağlanması, başarıyı artıran diğer faktörler olarak belirlenmiştir. Kaynak yetersizliği, öğretmenlerin iş birliğini ve motivasyonunu olumsuz etkilemiştir.
3. Güç ve Teşvik Sistemleri: Başarıya ulaşan okullar, öğretmenleri teşvik eden sistemler geliştirmiştir. “Mastery” modelinde öğretmenlerin başarıları ödüllendirilirken, diğer modellerde bu teşvik sistemleri daha az etkili olmuştur.
4. Esneklik ve Uyarlanabilirlik: Spesifik stratejilerin yanı sıra öğretmenlere uygulamalarında esneklik tanıyan modeller, daha başarılı sonuçlar elde etmiştir. Bu modellerde, öğretmenlerin sınıf içindeki bireysel yaratıcılıkları desteklenmiş ve öğrencilerin ihtiyaçlarına uygun stratejiler geliştirmeleri sağlanmıştır.

Sonuç

Çalışma, okul dönüşüm modellerinin başarıya ulaşmasında belirli stratejilerin (spesifiklik, otorite ve teşvik) kritik rol oynadığını ortaya koymuştur. Özellikle, daha spesifik uygulamalar ve net rehberlik sunan modellerin, öğrenci başarısında daha yüksek artışlar sağladığı görülmüştür. Ayrıca, öğretmenlerin motivasyonunu artıran teşvik sistemleri ve öğretmenlere esneklik tanıyan uygulamaların da başarıya katkıda bulunduğu tespit edilmiştir. Bu bulgular, sadece akademik başarıya odaklanmanın yeterli olmadığını, aynı zamanda uygulama süreçlerinin dikkatli bir şekilde yönetilmesi gerektiğini vurgulamaktadır.

Kaynak: Hill, K. L., Desimone, L., Wolford, T., Reitano, A., & Porter, A. (2023). Inside school turnaround: What drives success?. Journal of Educational Change, 24(3), 393-423. https://doi.org/10.1007/s10833-022-09450-w